that wearies his fellowslaves with stripes

lassĭtūdo, ĭnis, f. [id.], faintness, weariness, heaviness, lassitude (class.):

exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est,

Cels. 1, 2:

omnia membra lassitudo mihi tenet,

Plaut. Stich. 2, 2, 12:

lassitudinem hercle verba tua mihi addunt,

id. Merc. 1, 2, 45:

lassitudinem alicui eximere,

id. ib. 1, 2, 17:

sedare,

id. Bacch. 1, 1, 75:

illic (in lapicidinis) ibi demumst locus, ubi labore lassitudost exigunda ex corpore,

id. Capt. 5, 4, 4:

artius ex lassitudine dormire,

Cic. Inv. 2, 4, 14:

nulla lassitudo impedire officium et fidem debet,

id. Fam. 12, 25, 6:

nostros vires lassitudine deficiebant,

Caes. B. C. 2, 41:

lassitudine confici,

id. ib. 3, 92 and 95:

cursu ac lassitudine exanimati,

id. B. G. 2, 23:

lassitudine oppressi,

id. ib. 4, 15:

timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine sua vincerentur,

Curt. 3, 7, 9:

in lassitudine homines proniores sunt ad iracundiam,

Plin. 22, 24, 51, § 111:

citra lassitudinem exercere aliquid,

not to weary, Sen. Ira, 3, 9, 1.—

With gen. subj.:

lassitudo armorum equitandive,

Plin. 23, 1, 26, § 52.— Transf., as a term of reproach: lassitudo conservūm, reduviae flagri, that wearies his fellowslaves with stripes, Titin. ap. Fest. p. 270 Müll.